Οσοι κυνηγάνε λαγό το ξέρουν καλά, γιατί το έχουν δει να συμβαίνει πολλές φορές: μετά το ξεφώλιασμα και την καταδίωξη, οι λαγοί αργά ή γρήγορα ξαναγυρνάνε πίσω, περνώντας πάνω στο ίδιο αχνάρι που αρχικά διέφυγαν, αλλά ανάποδα αυτή τη φορά!
Είναι ένας πολύ έξυπνος αμυντικός μηχανισμός του ζώου, όπου ο λαγός μπερδεύει τις παλιές μυρουδιές με τις καινούργιες… Ετσι κοροϊδεύει τα σκυλιά, αλλά και τις αλεπούδες που τον καταδιώκουν ολημερίς και ολονυχτίς, όλες τις μέρες και τις νύχτες του χρόνου. Στη διάρκεια της καταδίωξής τους από τα σκυλιά οι λαγοί κάνουνε κύκλους , γυρνάνε πίσω και χρησιμοποιούν τα γνωστά τους μονοπάτια.
Στο τέλος μάλιστα επιστρέφουν από το ίδιο μονοπάτι που πριν από λίγη ώρα διέσχισαν για να ξεφύγουν, κάτι που το ξέρουν καλά οι λαγοκυνηγοί και το αξιοποιούν για να στήσουν το «καρτέρι» τους… Οταν μάλιστα κάποια στιγμή αρχίζουν να ακούγονται τα αλυχτίσματα των σκύλων που συνεχώς δυναμώνουν, στον τόπο μου ακούγεται η φωνή προειδοποίησης:
«Το νου σου ρέι, ο ζγαρλάφτης πήρε το πισάχναρο»! Οντως, ο λαγός δεν θα αργήσει να φανεί, αφού προηγείται από τα σκυλιά, άλλοτε πολύ και άλλοτε λίγο.
Περιπτώσεις…
Μια άλλη περίπτωση που ο λαγός παίρνει το «πισάχναρο» είναι μετά το σούρουπο ή και λίγο πριν από το χάραμα, που πάει να «πιάσει». Με το πρώτο σκοτάδι, δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε με το αυτοκίνητο λαγούς που έχουν σκαρίσει πριν από λίγο… Στην Αρκαδία έχω συναντήσει αρκετές φορές λαγό που κατεβαίνει εκείνη τη στιγμή από το μονοπάτι στην άσφαλτο. Αν το αυτοκίνητο βρίσκεται πολύ κοντά, οι περισσότεροι κάνουν μεταβολή και γυρνάνε πίσω, στο ίδιο μονοπάτι που σουλατσάρανε πριν από λίγα λεπτά.
Ο λαγός παίρνει το «πισάχναρο» για έναν και μόνο λόγο: διαλέγει να γυρίσει πίσω γιατί ξέρει την κατάσταση… που επικρατεί πίσω! Σε αυτή τη φάση το «μπροστά» του είναι άγνωστο, ειδικά τη νύχτα όπου έξω παραφυλάει ο αδυσώπητος εχθρός του, η αλεπού. Ο λαγός που παίρνει το «πισάχναρο» λίγο μετά τη δύση του ηλίου, πρέπει να είχε γιατακιάσει κάπου εκεί κοντά… Το γιατάκι που πέρασε τη μέρα μπορεί να είναι και λίγα μόλις μέτρα πάνω από τον δρόμο! Αν «τρακάρουμε» τον λαγό λίγο πριν ξημερώσει, την ώρα που κατεβαίνει στον δρόμο για να πάρει το «πισάχναρο», τότε ισχύει ακριβώς το αντίθετο: το γιατάκι που πάει να «πιάσει» είναι από την άλλη μεριά του δρόμου.
Ο έμπειρος λαγοκυνηγός όλα αυτά θα τα αξιολογήσει. Βέβαια δεν είναι τίποτα σίγουρο, γιατί ο λαγός μπορεί να έχει κυνηγηθεί και να έχει αλλάξει… ακόμα και βουνό.
Την άνοιξη…
Τώρα την άνοιξη πάντως τα πράγματα αλλάζουν. Οταν η λαγήνα είναι γεννημένη και τη νύχτα ανταμώσει με την αλεπού, ποτέ δεν παίρνει το πισάχναρο! Αν γύρναγε πίσω θα οδηγούσε την αλεπού πάνω στο μικρό που βύζαινε πριν από λίγο… Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν όλα αυτά γίνονται από ένστικτο ή από συνειρμό σκέψης. Η ουσία είναι ότι η φύση έχει «προικίσει» άλλους με δύναμη, άλλους με μυαλό και άλλους με τόσο έντονο ένστικτο επιβίωσης, ώστε να διατηρούνται οι ισορροπίες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου