Ο επαγγελματίας φωτογράφος και δάσκαλος φωτογραφίας Θοδωρής Μάρκου μας δείχνει τα βασικά λάθη που γίνονται κατά τη στιγμή της φωτογράφησης! Ακολουθήστε τις συμβουλές του για να έχετε τέλειο φωτογραφικό άλμπουμ αυτό το καλοκαίρι!
Όπως υπονοείται και από το όνομά της, στη φωτογραφία το φως είναι το παν. Στα πρώτα φωτογραφικά μας βήματα, συνήθως ασχολούμαστε περισσότερο με το θέμα μας, παρά με το φως που το φωτίζει. Μια κακοφωτισμένη φωτογραφία όμως, είναι μια κακή φωτογραφία, ασχέτως του τι απεικονίζει. Έτσι, πρέπει να μάθουμε να δίνουμε περισσότερη σημασία στον τρόπο που φωτίζεται το θέμα μας. Αν θέλουμε να φωτογραφίσουμε κάτι και το φως είναι στην απέναντι πλευρά, είτε το γυρίζουμε ώστε να φωτίζεται (πχ, άνθρωπος ή αντικείμενο), είτε επιλέγουμε την ώρα όπου θα φωτίζεται καλύτερα (πχ, τοπίο). Το εμπειρικό γνωμικό λέει «βάλε τον ήλιο στην πλάτη σου», και έχει απόλυτο δίκιο, αφού αν έχουμε τον ήλιο στην πλάτη μας, εξασφαλίζουμε ότι θα φωτίζεται σωστά το θέμα μας.
Εδώ βλέπεις τον λάθος φωτισμό!
Σωστός φωτισμός
- Κακή επιλογή εστιακού μήκους (φακού)
Συγκεκριμένα εστιακά μήκη λειτουργούν καλύτερα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Για λήψη τοπίου, προτιμούμε ένα ευρυγώνιο εστιακό μήκος, αφού μεγαλώνει το κάδρο, έχει μεγαλύτερο βάθος πεδίου (όλα φαίνονται καθαρά και εστιασμένα), και δημιουργεί προοπτική που «ρουφάει» τον θεατή. Για λήψη πορτραίτου όμως, ένας ευρυγώνιος φακός παραμορφώνει («φουσκώνει») το πρόσωπο.
Ευρυγώνιο παραμορφωτικό εστιακό μήκος
Εκεί είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούμε κανονικούς ή τέλε φακούς (δηλαδή να κάνουμε όσο zoom γίνεται), οι οποίοι έχουν λιγότερες παραμορφώσεις και τείνουν να καλλωπίζουν τα πρόσωπα. Έτσι, όταν τραβάμε πορτραίτα είναι καλύτερο να παίρνουμε απόσταση από το μοντέλο μας και να ζουμάρουμε πάνω του (ή να βάζουμε φακό μεγαλύτερου εστιακού μήκους), ενώ όταν τραβάμε τοπία είναι καλύτερο να πηγαίνουμε πιο κοντά και να κάνουμε «zoom-out» (ή να βάζουμε ευρυγώνιο φακό).
Κανονικό εστιακό μήκος
Η γραμμή του ορίζοντα είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στα μάτια μας, και συνήθως ο εγκέφαλός μας τον αγνοεί. Στη φωτογραφία όμως είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, αφού χρησιμοποιείται από τον θεατή ως «άγκυρα» ισορροπίας. Ο θεατής έχει συνηθίσει να βλέπει (ως άνθρωπος και αυτός) τον ορίζοντα ίσιο, και όταν τον βλέπει στραβό αποπροσανατολίζεται, και άρα η φωτογραφία μας τον δυσκολεύει. Ειδικά στα τοπία, οφείλουμε να προσέχουμε ώστε το πλάνο μας να είναι σωστά ισορροπημένο, και να μη «γέρνει» δεξιά ή αριστερά.
Στραβός ορίζοντας
Ίσιος ορίζοντας
Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου έχουμε ένα ξεκάθαρο φωτογραφικό θέμα, και αυτό μας παρασέρνει σε πρόχειρο καδράρισμα. Για παράδειγμα προσπαθώντας να φωτογραφίσουμε έναν άνθρωπο, βάζουμε στο κέντρο του κάδρου το πρόσωπό του, και δεν προσέχουμε ότι κόβουμε τα πόδια του. Άλλο παράδειγμα είναι ότι προσέχουμε τι γίνεται στο πρώτο πλάνο (εκεί που, ας πούμε, πάλι φωτογραφίζουμε ένα κοντινό μας πρόσωπο) αλλά δεν έχουμε ασχοληθεί με το δεύτερο πλάνο, εκεί όπου μπορεί να υπάρχουν φωτογραφικά «σκουπίδια» τα οποία θα αντιληφθούμε μόνο όταν δούμε τι τραβήξαμε. Καλό είναι λοιπόν να έχουμε μια πιο σφαιρική αντιμετώπιση όταν φωτογραφίζουμε, και να δίνουμε σημασία σε ολόκληρο το κάδρο, όχι μόνο στο κυρίως θέμα μας.
Λάθος καδράρισμα
Σωστό καδράρισμα
